Leven is niet altijd gemakkelijk. Dit weet iedereen. Door hobbies kunnen mensen zich beter in hun vel voelen en in mijn geval over de horizon kijken. Mijn leven genieten samen met mijn beste 4 voetige vrienden, is het grootste gelukstgevoel wat ik ken. Met mijn hobby ben ik veel buiten, zien mooie plekken en heb een heel andere kijk naar bepaalde dingen. (zoals de natuur en landschappen.) War ik hiermee bedoel kunt u zien onder Experience.

Hoe alles zijn loop nam:

Mijn ouders zijn door toeval trotze eigenaren geworden van een husky. Doordat mijn vader altijd alles goed wil doen, ging hij zich goed verdiepen in het ras de Husky. Zoals de meeste mensen weten is de husky niet bepaalt de makkelijkste hond om in huis te houden en al helemaal niet als deze alleen is. Dit hebben mijn ouders als snel geleerd. Ze kochten een huis in Nedeland en hadden al snel 3 huskies. Tjaaa... meteen in de eerst nacht dat de honden samen mochten slapen, hadden onze twee oudste plezier en 64 dagen later hadden wij het eerste nest.

Toen was ik net geboren en starte mijn leven met veel huskies en veel lievde voor de trouwe viervoeters.

Mensen die honden hebben weten precies wat ik bedoel met zielgenoten. Ze weten donders goed waneer ze iets fout doen en weten ons dan vaak nog te overtuigen van ze te houden.

Mijn eigen team (4 Huskies) kreeg ik al heel vroeg. Waardoor ik al snel heb geleert verantwoording voor mijn dieren te moeten overnemen. Dit betekent niet alleen rondje te gaan wandelen met ze maar te trainen in de winter. Elke dag voeren en verzorgen, ze aandacht geven en blij maken. Het mooiste vind ik nogsteeds, hoe blijer mijn honden zijn hoe blijer ik ervan word.

Door toeval ben ik aan mijn ''normale'' hond (border collie) Lio gekomen. Mijn wens was het naast de huskies een ''normale'' hond te hebben die ik ook los kan laten en die luistert zonder snoepie en veel tamtam en me niet omver trekt als ik met hem ga wadelen haha ja dit klink appart maar dat was mijn doom als klein meisje. in Zweden, (waar we een vakantie huis hebbe) was per toeval tegenover een nest BorderCollie pupies, en zo kwam ik aan Lio. Door Lio kwam de Herderclub in Duitsland en zo liep mijn leven zijn loop met Huskies en de herder club.

Mijn opa heeft me erg erin ondersteunt verder te gaan bij de herder club en begon daar als pakwerker en vond het geweldig. bewegen, rennen, werken met mijn hond!!! Heeeerlijke aflijding van de stress en problemen van school en andere dingen. Voelde mij al snel op mijn plek. Ook was het behoorlijk vermoeiend pakwerk te leren op een vrij jonge leeftijd met studie/huskies (die natuurlijk ook getraint moesten worden) vrienden/herderclub.

Goed ondersteunt heeft ook mijn vader, die elke week meerdere keren met de auto mij naar het bos heeft gereden zodat ik mijn Huskies kon trainen. (helaas moest mijn vader stoppen met de sledehondensport omdat hij een hernia in de rug kreeg en van werk veel te veel om de oren kreeg). Dus van een klein team werd al snel een 9 honden team. Heerlijk!!! Naardat de eerste door ouderdom helaas van ons moesten gaan, kreeg ik een 45km autotje waar achterop hondenboxen waren en daar bovenop mijn trainings wagen voor mijn Huskies. ja ongelovelijk maar waar!! haha de hele buurt wist wie er langs kwam als ik met mijn auto om de hoek ''scheurde''.